(ang. detent escapement)
Krążek impulsowy i spustowy osadzone na osi balansu
Rodzaj wychwytu swobodnego stosowany w najdokładniejszych zegarach balansowych. Najczęściej wykorzystywany był w chronometrach okrętowych. Różni się od wychwytów swobodnych kotwicowych tym, że nie ma w nim kotwicy, a balans otrzymuje impuls bezpośrednio od koła wychwytowego.
Wychwyt chronometrowy wynalazł francuski zegarmistrz Pierre Le Roy, (twórca m.in. kompensacji temperaturowej w balansie). Jego ojciec Julien był nadwornym zegarmistrzem Ludwika XV.
Wychwyt tego typu został następnie ulepszony przez anglika Johna Harrisona, który był wynalazcą chronometru okrętowego.
Widok elementów wychwytu chronometrowego po demontażu balansu
Jego konstrukcja opiera się na tym, że krążek impulsowy i krążek spustowy osadzone są na osi balansu. W każdym z krążków znajdują się odpowiednie kamienie (impulsowy i spustowy). Wieniec koła wychwytowego ma zazwyczaj 15 zębów. Jeden impuls rozkłada się idealnie symetrycznie przez współosiowość pierścienia włosa z osią balansu. Wysoka dokładność bierze się stąd, że tego typu wychwyt ma minimalny wpływ na okres wahań balansu. Do wad można zaliczyć problemy ze „startem” oraz wrażliwość na udar – dlatego wychwyty tego typu nie nadawały się do zegarków kieszonkowych.
