(ang. hook escapement)
Wychwyt ten, czasami nazywany hakowym, został prawdopodobnie wynaleziony przez braci Lepaute (Jean-André Lepaute i Jean-Baptiste Lepaute) w 1767 roku.
Swoją nazwę wychwyt typu virgule zawdzięcza elemenowi koła balansowego, na który przekazywany jest impuls. Znaczącą jego przewagą w stosunku do wychwytu cylindrowego, z którego się wywodzi, było zmniejszenie tarcia i strat energii w układzie regulatora.
Mechanizm z wychwytem typu virgule i tzw. „skaczącą sekundą”
Należy jednak dodać, że rozwiązanie tego typu posiadało podobieństwa do patentu z roku 1695 należącego do Edwarda Bootha i Williama Houghtona, w którym udział miał podobno według źródeł sam Thomas Tompion. Patent odnosił się do koła z zębami „wykonanymi jak haki”, które umożliwiają „przesuwanie balansu”, a palety były „okrągłe, wklęsłe i wypukłe”.
Podwójny virgule, wymyślony przez Beaumarchais’a, był jeszcze rzadszą konstrukcją. Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais był francuskim dramaturgiem, pisarzem, zegarmistrz, harfistą i śpiewakiem, kompozytorem, dyplomatą, finansistą, wolnomularzem… i autorem m.in. „Cyrulika sewilskiego” (sic!)
